Hey, péqir uyghur, oyghan, uyqung yéter,
Sende mal yoq, emdi ketse jan kéter.
Bu ölümdin özengni qutqazmisang,
Ah, séning haling xeter, haling xeter.

UYAN

Hey, fakir Uygur, uyan, uykun yeter,
Sende mal yok, şimdi giderse can gider.
Bu ölümden kendini kurtarmazsan eğer,
Ah, senin halin tehlike, halin nice beter.

Kalk! dedim, başın kaldır, uykun aç!
Rakibin başını kes, kanını sıçrat!
Bak etrafa iyice, gözlerin aç,
Öleceksin pişmanla, bir gün yok ilaç.

Hele cansıza benzer nazik tenin,
Ondan mı o kadar merakın yok ölümden?
Çağırsam kıpırdamadan öylece yatıyorsun,
Uyanmadan ölmek mi istiyorsun sen öylece?

Gözlerini aç iyice etrafına bir bak,
Öz istikbalin hakkında düşün bir uzak.
Giderse elden bu ganimet, bu fırsat,
Gelecek bin bir problem, bin bir dert.

Acır gönlüm sana, hey Uygur’um,
Yoldaşım, kardeşim, dostum, akrabam,
Merak edip halinden uyandırsam seni,
Duymuyorsun hiç de, ne oldu sana?

Gün gelirde bir gün pişman olursun,
İşte o zaman sözü görürsün.
Keşke desen o zaman yetişmeden,
O gün Uygur sözünü anlarsın.

Abduhalık UYGUR